Piękna, mądra i refleksyjna kronika życia dwójki brawurowych francuskich wulkanologów. Maurice i Katia Krafft, zanim zginęli w trakcie erupcji japońskiego wulkanu Unzen w Japonii w 1991 roku, nakręcili setki godzin materiałów filmowych oraz pozostawili tysiące zdjęć. Obserwowali erupcje dziesiątek wulkanów m.in. na Islandii, we Włoszech, w Kongo (ówczesny Zair, obecnie DRK), na Alasce, w Indonezji czy w USA (np. na Big Hawaii). Byli nieustraszonymi wędrownymi wulkanologami i wnikliwymi obserwatorami erupcji wulkanicznych. Połączyła ich wspólna pasja, gorąca miłość do spektakularnie wybuchających gór.

W "Wulkanie miłości" jest sporo wspaniałych archiwalnych materiałów filmowych Maurice'a i Katii m.in. erupcje Eldfell w 1973 roku (Islandia), Anak Krakatau (Indonezja), Augustine (Alaska) czy Kilauea (Big Hawaii). Nawet współcześnie te nagrania wywierają ogromne wrażenie. Obecnie aktywność erupcyjna wulkanów jest badana głównie z dronów, czasem przy sprzyjających ku temu okolicznościach wulkanolodzy wspinają się na dany wulkan, by przeprowadzić stosowne pomiary. Krafftowie poszli inną drogą, ale w zasadzie nie mieli wyboru ze względu na technologiczne ograniczenia. Ich praca badawcza wiązała się ze stałym zagrożeniem życia. Stale ryzykowali, jednakże mieli piękne niekonwencjonalne życie. Zero marazmu i dołującej monotonii. Zginęli razem - być może tak jak chcieli, na zawsze spleceni miłością wzajemną i do wulkanów.

Świetny film dokumentalny dotyczący tematyki, która od lat bardzo mocno mnie fascynuje.

Więcej:

http://wulkanyswiata.blogspot.com/2022/08/wulkan-miosci-2022-recenzja.html