Nie rozumiem całego pocisku i jadu jaki jest kierowany w stronę Jenny. Wydaje mi sie,ze to strasznie ograniczone myślenie. Wybranka Forresta nie była kobietą typową,była artystką,która szukała w życiu czegoś więcej.Przyszło jej przeżywać swoją młodość w okresie lat 60 (rewolucja sekusalna,hipisi i te sprawy) ciężko jej w tym względzie nie rozumieć. Czy nie tak właśnie zyją artyści? Moim zdaniem nie była ona kobietą wyrachowaną,równie dobrze mogłaby żerować na pieniądzach forresta czego nie zrobiła.Był dla niej poczuciem bezpieczeństwa dlatego tak często do niego wracała bo w rzeczywistosci byla strasznie zagubiona,szukala swego miejsca w swiecie.Miala wielkie plany na przyszlosc,ogromne marzenia i artystyczne aspiracje..Ale podobnie jak Edie Sedgwick (muza Warhola) nie mogla ich zrealizowac bo byla uwięziona w swojej traumatycznej przeszłosći z dziecinstwa.Wydaje mi sie,ze w zyciu szukala ekstradawki wszystkiego a tego Forrest nie potrafil jej dac. Ich relacje zawsze odbieralam w kontekscie milosci braterskiej,bardzo oddanej ale nie tej pasjonującej,przynoszącej seksualny dreszcz emocji itp..Wydaje mi sie,że Jenny bardzo chciała odnaleźć swój swiat,szukała zrozumienia.Dodatkowo nalezy podkreslic,ze osoby z traumatyczną przeszloscia w pozniejszym zyciu nie sa w stanie kochac,stworzyc normalnej rodziny. Zgadzacie się ze mną? proszę o odpowiedź
Pozdrawiam!