Bardzo ładna opinia. Niestety szkoda że nie możemy raz za czasem poczuć się jak dziecko i popatrzyć na świat oczami Forresta. Takie zachowanie było by źle odebrane prez otaczających nas ludzi. Albo zamknęli by nas w psychiatryku ale musielibyśmy się zmienić. Ale jedno jest pewne życie widziane oczami dziecka jest o wiele piękniejsze :)

Dzięki. Tak mi jeszcze przyszło do głowy, że dla Forresta Jenny do końca życia była ideałem. Przypuszczam, że Forrest nie wiedział czym są narkotyki, więc skąd mógł wiedzieć, że Jenny miała z nimi problem? Jego tragedia polegała na tym, że był człowiekiem o złotym sercu, ale jednocześnie nie mógł być pełnowartościowym mężem, ponieważ nie rozumiał problemów Jenny, nie mógłby być oparciem dla żadnej kobiety, mimo szczerych chęci. Wydaje mi się, że ona rozebrała się przed nim w młodości, a po latach kochali się z tego względu, że Jenny chciała, aby mógł przeżyć te piękne chwile, bo w innym wypadku prawdopodobnie nie miałby szans z inną kobietą (chyba że bez miłości, jak podczas sylwestra z porucznikiem Danem, kiedy prostytutka "miała smak papierosów"). Wydaje mi się również, że uczucia jakie żywiła Jenny do Forresta to coś więcej niż przyjaźń, ale mniej niż miłość. A może sercem naprawdę go kochała, a mózg mówił jej, że nie mogą być razem? (brak oparcia). Przypomniała mi się też scena jak Jenny występowała nago na scenie, trzymając gitarę i siedząc na krześle przed napalonymi facetami, a Forrest mówi: "Jenny spełniła swoje marzenia, została piosenkarką i występowała przed ludźmi". Dlatego lubię ten film i uważam, że nie ma drugiego takiego.

Forrrest nie rozumiał wielu rzeczy a zwłaszcza tego że Jenny była w młodości molestowana przez swego ojca. Dlatego tak nienawidziła swojego domu. Straciła dzieciństwo , uciekła w narkotyki i została buntowniczką która nigdzie nie mogła zagrzać miejsca . Jenny na pewno nigdy tak nie kochała Forresta jak on ją. Ale z taj dziwnej miłości przynajmniej Gampowi został wspaniały syn. :) Zgadzam się z tobą nie ma takiego drugiego filmu !